RİYAZİYE

Günü ikiye böl
Gece ve gündüz kalır geriye.
Lakin

Gündüzü ikiyle çarp
Bir gün olmaz.
Geceyi çıkar günden.
Gündüz kalır beriye.
Lakin
Geceyi ikiyle çarp
Bir gün olmaz.
Gündüzü çıkar günden
Gece kalır.
Toplasan bütün geceleri
Bir gün etmez.

Ne kadar bahsedersen dünden
-ki bir o kadar, eksilirsin bugünden.
Nasıl, bir araya getirsen bütün heceleri
anlamlı bir sözcük çıkmazsa ortaya
Bir araya toplasan bütün sözcükleri
Anlamlı bir cümle de kuramazsın hepsinden.
Yani... Yani...
Bütün gülüşleri bir araya getirsen,
o şen kahkaha çıkmaz.
Sesler de ilkokul çocukları gibidir.
Benzeyenleri olur, benzemeyenleri de...
Sınıflara ayrılır, calışkanları olur, tembelleri de...
Yarin kulağında onca kelimeden,
sadece "Sev" kalır.

Günü çarp günle
Günün karesi eder.
Günü kendisiyle üç kere çarp
Küpünü bulursun günün.

Gününü "Gün" et.
Düşmesin gözlerinin ferine keder.
Ne kadar acısı varsa da mazinin
Eseri kalmaz "Dün"ün.
Günler de yaşlılar gibidir.
Benzeyenleri olur, benzemeyenleri de...
Emekliye ayrılır, çalışanları olur.
Bir de oturanları, kahve köşelerinde...
Dünden ve yarından geriye, sadece "An" kalır.
Kapsar "Dün"ü, "Bugün"ü, "Yarın"ı "An".
Rakamlardan sıfırdır," Yutan".
Aslında öyle büyüktür ki "Gün"den.
Ne "Dün" görülebilir içinde
-geçmiş olur gider.
Ne eser kalır "Bugün"den.
-yarın olur biter.
Yeter ki sen unutmasını bir öğren.
Öyle bir "An" ki;
-tüm zamanların tanrıçası.
Öylesine anaç, öylesine doğurgan.
Hatırlamasını öğrendiğin için geçmiş var.
Oysa ki hatırlayabildiğin sadece anılar.
O anılar ki;
-bir çeşit "An"lar yumağıdırlar.
Sen hatırlayasın diye değil
Unutman için üst üste dolanırlar.

Yarını çarp yarınla
Karesini bulursun.
Yarını kendisiyle üç kere çarp
Küpünü bulursun yarının.

Bir uyuyup "Pir" uyandığında, her şeyi unutursun.
Her "An" kareköküdür, bir başka "An"ın.

Naci ELMALI