çekiç çiviyi döver

çekiç çiviyi döver
çivi duvarı deler
duvar çiviyi tutar
bir çerçeve asılır ipiyle
 

gülüşün baki kalır
gülüşün bir yafta gibi
beni aşka düşüren
düşman eden
gülüşün

gözlerim takılır,
gözlerine
anılar dökülür
gönlüme
yaş yerine

kimseyi koyamadım inan ki yerine
içim boş kırık bir çerçeve

çekiç elimde kalır
duvarım delik deşik
ne çok çivi
ne çok çerçeve

bir tek resmine kıyamaz
çekiç tutan elim
elini tuttuğum
bir zamanlar

c.konca