inanırım deme beni sevdiğini

 Kadınları tanımak zor zanaat derdi babam
Şimdi anlıyorum ne demek istediğini
Ah babam ne dobra adamdı,kim anlamışki

O en yüce varlıkları
Ben daha elinde çemberi toy cocuk
Yıllar yorgunu masumcuk
Gözlerinde bitmez tükenmez yorgunluk
Acıyla beslenen duygulara gebe hayta yanım
Bir türlü öğrenmeye doyamadığım
Kadınları anlama sanatım
Ahh benim yalnız yanım,vurgun kalbim
Sensizlik içinde mağrur duran dimdik başım
Elimi uzatsam diyorum tutarmısın düşmeden duçar
Ne olur bakma öyle siyah siyah,
yorgun kalbim
Bir atar, an gelir susar
Ne olur deme ,beni sevdiğini
Bilirim yalansa da inanır kanarım
Melek yüzlüm
Bilirim sonu yok bu aşkın, ama neylersin
Konu sen olunca bu yürek her daim
ürkek ve şaşkın
Deme inanırım,hayat durur, zaman durur
Her şey sen olur
İnanırım , kanarım yaram senden acı çeker
içim çoşar,kalp atar,lakin
Arkamı dönüp çıkmalı hayatından
Çünkü bir tanem
Bilirim sonu gelmez ,gelemez bu sevdanın
Ki ben hala sana tutkun
Kadınları anlama sanatında
Elinde çemberi zavallı vurgun
Yinede isterim, beklerim
şimdi olsamda
Yaşamın hazanın da biraz durgun
Şimdi demiralma vakti bu son limandan
Daha ne bekler durusun be şaşkın
Şimdi susma vakti ankara da ……
 

İmre Gaffaroğulları