niyetsiz...

Ankara ya kar yağıyordu sessiz
Örtüyordu tüm gizemi ile yaşananları
Ve elbet çıkacaktı onlarında foyaları
... Gösterince güneş yüzünü soğuk
Bir şubat gününde ankarada densiz
büklüm sokağın köşesinden salınınca
kuğuluya doğru eriyen karlar
aşkı sevgiyi bekleyenler başlarlar aramaya
kayıp özlemlerini gölgeler gibi bedensiz
Sen,ben ,Ankara bu şehir tuhaf ama
Ne kadar da isteksiz
Kimilerinin başlarında kavak yelleri
Niyetsiz
Kimisi hazanı yaşıyor ömrünün bu son deminde
Çaresiz
Sen ben Ankara
Tuhaf bu şehir bu akşam neden kadınım söyle
Neden bu kadar sessiz
Ankara ya kar yağmıyordu artık
Ve örtmüyordu beyaz örtüsünü
Kimbilir belkide o da biliyordu bu aşkın sonu
Zaten baştan çaresiz
Ve biz terk ediyorduk ankarayı
Ve tüm yaşayamadıklarımızı
Bir çare kardelenlerin aksine
Umutsuz ve mücadelesiz
Büklüm sokak köşesinde meyhane sarhoşları
Bir ıslık tutturmuşlar dudaklarında yürüyorlar
Olup bitenden habersiz
Ve ben sensiz sen benden bir haber beklentisiz
Ankara ya kar yağıyordu sana bana inat
Sessiz ,sessiz sessiz….

06 şubat 2010-02-06 saat:23.07
Ramada otel/ankara

İmre Gaffaroğulları