nefes almak istiyorum
kokunla tütsülenmiş
nefesinle karışık
uzanıp yanına
yarı uyur,
yarı uyanık

ıstırap veriyor,
elem veriyor ayrılık
aydınlık yoruyor beni
ondandır ışığımda sönük

caddeden gölgelere uğruyor duvarıma
telaşlı aceleci
gece insanları çağreler arıyor besbelli
belki de benim için,
çalmasada zili
ne kapının, ne telin
bir zamanlar yanındayken
çaldığı gibi eteklerimin
bilsem ki geleceksin
uymam nefsime
uyumam beklerim


cihan konca